U pozivu na prvi srpski pčelarski zbor u Kraljevini Srbiji piše:
„Očuvani pismeni spomenici iz doba naših starih kraljeva i careva, svedoče nam, da su bogougodni i hristoljubivi stari kraljevi i carevi naši štiteći i utvrđujući pravoslavlje u narodu srpskome, nastojavali da se i pčelarstvo u narodu srpskom što više rasprostrani, jer pčele daju vosak kojim se veliča slava Božja i prinosi žrtva Bogu. Pomažući na taj način pravoslavlje stari kraljevi i carevi naši znatno podigoše time i privrednu snagu našega naroda, jer sve do skore prošlosti, med i vosak behu dva zlatna artikla naše izvozne trgovine.“
Ljubav prema vrednoj, neumornoj i korisnoj pčeli podstakla je mnoge poljoprivrednike da se, pored uzgoja drugih biljnih kultura, posvete jednoj od najplemenitijih delatnosti – pčelarstvu. Broj pčelara u opštini Brus iz godine u godinu sve više raste, a samim tim i prinos meda. Iz tog razloga, netaknuta priroda bruskog kraja predstavlja jedan od potencijala koji je moguće iskoristiti u pravcu razvoja pčelarstva.
Poredeći pčelarstvo sa drugim granama poljoprivrede, dugogodišnji pčelar Radoje Matić kaže da je proizvodnja meda lakši posao, pre svega što pčelari bar šest meseci tokom godine nisu u obavezi da svaki dan provode u pčelinjaku, kao što je to slučaj u govedarstvu ili ovčarstvu.
U poređenju sa prehodne tri, 2019. godina za pčelare na teritoriji opštine Brus bila je prosečna. Prinos je u nižim krajevima bio odličan, dok je u višim planinskim predelima zbog velike količine padavina u periodu cvetanja podbacio. Ukupna prosečna količina meda iznosila je između 20 i 30 kg po košnici. Radovi poput zamene matica, skladištenja medišnjih nastavaka, blagovremeni pregled pčelinjih zajednica, kontrole zdravstvenog stanja društva, dopune prostora kvalitetnom hranom – medno-šećernim sirupom, kao i prvi deo tretmana protiv varoe trebalo bi da budu završeni najkasnije do kraja septembra, ističe dugogodišnji pčelar Radoje Matić.
Činjenica je da samo jaka društva mogu čak i u slabijim godinama da donesu zadovoljavajuću količinu meda. Praksa je pokazala da se većina grešaka napravljenih nebrigom pčelara teško ili nikako ne mogu ispraviti, što se odražava na prinos, dodaje Matić. Zdrava i jaka društva sa kvalitetnom maticom zimuju bez poteškoća, ali je neophodna dovoljna zaliha kvalitetne hrane pravilno raspoređene kao i ventilacija u košnicama. Ukoliko je potrebno, pravilna primena lekova za lečenje obolelih košnica neće dovesti društvo u opasnost, a Matić savetuje da se pre primene određenog preparata na kompletan pčelinjak uradi test i proceni njegovo dejstvo. Lekovi na letvicama koji se koriste za lečenje varoe nisu uvek blagotvorni, stoga je neophodan tretman dimnim preparatima, a ukoliko se i tada ne postigne željeni efekat, treba primeniti lečenje oksalnom kiselinom.
Od izuzetne je važnosti da svako društvo u period zimskog mirovanja uđe sa 15 do 20 kg zaliha kvalitetne hrane. Ukoliko prilikom provere pčelari utvrde da hrane nema dovoljno, neophodna je dohrana. Adekvatna zamena za manjak hrane u pčelinjim društvima je pčelinji sirup. Na pitanje kako vremenske prilike u ovom periodu utiču na stanje u košnicama, Matić napominje da je lepa i sunčana jesen veoma bitna za sakupljanje hrane u prirodi.
Pored velike i dugodišnje ljubavi prema pčelarenju, Matić ističe da mu je materijalna strana ovog posla dodatna motivacija, napominjući da na uzgoju matica u sezoni zaradi prosečnu godišnju penziju.
Ministarstvo poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede poslednjih godina prepoznalo je pčelarstvo kao granu poljoprivrede koja daje veliki doprinos srpskoj poljoprivredi i stoga posredstvom Uprave za Agrarna plaćanja dodeljuje različite vrste podsticaja pčelarima. Reč je o različitim vrstama podsticaja, od onih po košnici pčela i subvencijama za kupovinu opreme i pčelinjih matica, preko podsticaja za organsku proizvodnju, preradu i marketing, pa do ulaganja u male proljoprivrednike.
